Verhuizen met kinderen na (echt-)scheiding (3)

Op 11 november 2010 en op 12 september 2011 verscheen er in onze nieuwsbrief een tweetal artikelen over verhuizen met kinderen na scheiding. Het is dus hoog tijd voor een korte update. Sedertdien zijn immers weer talloze uitspraken gewezen in kwesties waarbij de ene ouder met kind(eren) wil verhuizen en daarvoor toestemming behoeft van de andere ouder. Daarvan behandel ik er in dit artikel enkele.

Verhuizingen binnen Nederland

In een zaak die bij het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (*1) aanhangig was, vroeg moeder om vervangende toestemming om te verhuizen met hun drie kinderen. Zij had namelijk na de verkoop van de voormalig echtelijke woning geen vaste woon- en verblijfplaats meer. Omdat de vrouw niet voor een huurwoning in aanmerking kwam, woonde zij met de kinderen wisselend bij vrienden en familie. Het Hof Arnhem-Leeuwarden vond dat voor de kinderen een zeer onwenselijke situatie. Nu de ouders van de vrouw een woning voor haar en de kinderen konden kopen, de vrouw in haar nieuwe leefomgeving werk had gevonden, de kinderen gezien hun leeftijd (14 en 16 jaar) in staat werden geacht in korte tijd een nieuw sociaal netwerk op te bouwen en de zorgregeling met één van de kinderen (10 jaar) kon worden nageleefd, wees het hof het verzoek van de vrouw om te verhuizen toe.

Het Gerechtshof Amsterdam (*2) wees het verzoek van een moeder om vervangende toestemming om te verhuizen met de kinderen af, omdat partijen bij het uiteengaan in hun convenant een co-ouderschapsregeling waren overeengekomen waarbij zij expliciet afspraken dat zij ter instandhouding van de co-ouderschapsregeling in de directe omgeving van elkaar zouden blijven wonen.

Verhuizingen buiten Nederland

Op 15 april 2014 wees het Gerechtshof Amsterdam (*3) het verzoek van moeder om met het kind van partijen naar IJsland te verhuizen toe. Moeder, van IJslandse afkomst, had in Nederland immers geen enkel zicht op een vast verblijf en aanstelling. Dit, terwijl zij in IJsland over een koopappartement en een ruim sociaal netwerk beschikte en bovendien daar direct als Managing Director of Operations aan de slag kon gaan. Voorts achtte het hof aannemelijk dat het kind van partijen zich, gelet op haar leeftijd (5 jaar) en het feit dat zij een goede leerling was en IJslands sprak, alsmede gelet op de aanwezigheid van familie en vrienden in IJsland, relatief snel zou aanpassen aan de nieuwe leefomgeving en wees het verzoek om te verhuizen aldus toe.

Een verzoek van moeder om met drie kinderen naar haar nieuwe echtgenoot in Australië te verhuizen, werd door het Gerechtshof Amsterdam op 8 april 2014 (*4) afgewezen. Hoewel de vrouw met haar nieuwe echtgenoot en de kinderen een gezin vormde en de verhuizing goed had voorbereid, was het hof van oordeel dat de belangen van de kinderen en de man bij een verblijf van de kinderen in Nederland zwaarder wogen. Het verzoek om vervangende toestemming van de moeder werd aldus afgewezen.

Zonder toestemming tòch verhuizen

Een verhuizing met de kinderen zonder instemming van de andere ouder wordt ten strengste afgeraden. Ouders die dat doen, worden met enige regelmaat door de rechter daarvoor op de vingers getikt. Zo werd een moeder die met drie kinderen zonder toestemming van de vader vanuit Midden-Nederland naar Leeuwarden verhuisde, bevolen terug te verhuizen naar de voormalig echtelijke woning (*5) en werd in een vergelijkbare kwestie geen terugverhuizing opgelegd, maar werd zelfs het hoofdverblijf van de twee kinderen bij de andere ouder bepaald (*6).

Hoewel de verhuizing van de moeder met de kinderen naar Spanje zonder de toestemming van vader geschiedde, werd in de zaak die bij de Rechtbank Limburg (*7) speelde, het hoofdverblijf van de kinderen uiteindelijk toch bij moeder bepaald. De rechtbank oordeelde daartoe omdat moeder, volgens de rechtbank, beter in staat was om zich in de emotionele belevingswereld van de kinderen te verplaatsen en omdat moeder – in tegenstelling tot vader – wel in staat was om de andere ouder een plek in het leven van de kinderen te geven door middel van een ruime omgangsregeling.

Wanneer een rechtbank een van de ouders vervangende toestemming heeft verleend om te verhuizen met de kinderen dan kan het verstandig zijn, ook als de rechtbank de beschikking uitvoerbaar bij voorraad heeft verklaard, de appeltermijn te laten verstrijken, alvorens daadwerkelijk te verhuizen. Dat blijkt ook wel uit de beschikking van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (*8). Het hof schorste de werking van de beschikking van de rechtbank Gelderland, locatie Zutphen, omdat de moeder door te verhuizen tijdens de appeltermijn voorbij ging aan de belangen van de kinderen en vader, die meebrachten dat de bestaande toestand zou blijven behouden totdat op het hoger beroep zou zijn beslist.

Zie ook:

Verhuizen met de kinderen na echtscheiding (1)

Verhuizen met de kinderen na echtscheiding (2)

__________________

(*1) Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 19 december 2013, ECLI:NL:GHARL:2013:9777.
(*2) Gerechtshof Amsterdam 2 april 2013, ECLI:NL:GHAMS:2013:4981.
(*3) Gerechtshof Amsterdam 15 april 2014, ECLI:NL:GHAMS:2014:1455.
(*4) Gerechtshof Amsterdam 8 april 2014, ECLI:NL:GHAMS:2014:1223.
(*5) Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 6 mei 2014, ECLI:NL:GHARL:2014:3714.
(*6) Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 6 mei 2014, ECLI:NL:GHARL:2014:3767.
(*7) Rechtbank Limburg 8 januari 2014, ECLI:NL:RBLIM:2014:200.
(*8) Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 27 maart 2014, ECLI:NL:GHARL:2014:2481.